ตามนโยบายรับอ้อยสด ลดการเผาใบอ้อยก่อนตัดของภาครัฐ ที่รณรงค์ให้ชาวไร่อ้อยไม่เผาอ้อย เพื่อแก้ไขปัญหามลพิษทางอากาศจากฝุ่นควันของเถ้าใบอ้อย ที่สร้างความเดือดร้อนแก่ประชาชนที่อยู่ใกล้เคียงแปลงอ้อย รวมถึงโรงงานน้ำตาลเองที่ได้รับผลกระทบจากการหีบอ้อยไฟไหม้เข้าโรงงาน ที่ทำให้คุณภาพของอ้อยผลิตน้ำตาลลดน้อยด้อยค่าลงนั้น

มิตรผลจึงมีนโยบายรับซื้อใบอ้อยสดเพื่อนำมาเป็นเชื้อเพลิงของโรงไฟฟ้าชีวมวล เพียงแค่มิตรชาวไร่ตัดอ้อยสด และนำใบอ้อยมาขายให้โรงงาน 70-80 เปอร์เซ็นต์ ของใบอ้อยทั้งหมด ที่เหลือ 20-30 เปอร์เซ็นต์ ให้ไว้ใบคลุมดิน เพื่อรักษาความชื้นในดิน คลุมวัชพืช และคืนอินทรียวัตถุกลับสู่ดิน

ซึ่งรายได้จากการขายใบอ้อยสดเพื่อเป็นเชื้อเพลิง ราคาอยู่ที่ไร่ละประมาณ 1,000 บาท รายได้จากเศษใบอ้อยเหล่านี้ เมื่อเทียบกับการเผาให้มอดไหม้ไปโดยเปล่าประโยชน์ มิหนำซ้ำยังสร้างความเดือดร้อนรำคาญต่อคนรอบข้างและสภาพแวดล้อม ต่างกันอย่างเห็นได้ชัด คุณค่านานัปการของใบอ้อย บางส่วนคลุมดิน บางส่วนขายเป็นเชื้อเพลิง ชาวไร่มีแต่ได้กับได้ เช่นนี้แล้วจะเผาใบอ้อยต่อไปอีกเพื่ออะไร ? จริงไหมคะ ?