เสาหลักที่ 1 (พักดินและปลูกพืชบำรุงดิน)

(LEGUME ROTATION CROPS)

ในการปลูกอ้อยแบบต่อเนื่องโดยไม่มีการพักดินจะต้องไถพรวนอย่างรุนแรงเพื่อทำลายตออ้อยเก่า และทำให้ดินอยู่ในสภาพพร้อมปลูกอ้อยทันที แต่ถ้าพักดินแล้วปลูกถั่วสลับไม่จำเป็นต้องไถพรวนมาก เพราะมีเวลาให้ตออ้อยย่อยสลายได้นาน การปลูกพืชตระกูลถั่วจะช่วยเพิ่มไนโตรเจนในดิน โดยการตรึงไนโตรเจนจากอากาศมาสะสมที่ปมรากถั่ว

เสาหลักที่ 2 การควบคุมแนวล้อวิ่งของแทรกเตอร์และเครื่องจักรกล (Controlled Traffic)

เมื่อเกิดชั้นดินดาน อนุภาคดินจะถูกอัดรวมกันแน่นโดยนำหนักของเครื่องจักร หมายความว่า ช่องว่างที่จะเก็บอากาศและน้ำน้อยลง น้ำจะซึมลงดินได้ช้าลง สัตว์ที่มีประโยชน์ในดิน เช่น ไส้เดือน ไม่สามารถอยู่รอดและเจริญเติบโตได้ในชั้นดินดานนี้ รวมทั้งรากอ้อยก็จะเติบโตหาอาหารได้ยาก แต่ถ้ามีการควบคุมแนวล้อวิ่งของเครื่องจักร จะไม่มีการบดอัดบนแถวอ้อยและไม่ทำให้ดินรอบๆ รากอ้อยแน่น อนุภาคดินบนแถวอ้อยจะไม่ถูกอัดรวมกันจนแน่น ดินสามารถอุ้มน้ำและอากาศได้ดี แต่ดินระหว่างแถวอ้อยจะแน่น ทำให้ล้อของเครื่องจักรวิ่งง่ายขึ้นเมื่อต้องการไถพรวนบนร่องอ้อย ก็จะใช้กำลังรถแทรกเตอร์น้อยกว่า ดินก็ไม่เกิดชั้นดานในระบบของมิตรผลโมเดิร์นฟาร์มจะใช้แถวกว้าง 1.85 เมตร ซึ่งจะพอดีกับรถตัดอ้อยแทบทั้งหมด เครื่องจักรทุกชนิดและแทรกเตอร์ก็ควรมีระยะห่างระหว่างล้อ 1.85 เมตร โดยวัดจากกึ่งกลางล้อถึงกึ่งกลางล้อ

เสาหลักที่ 3 ลดการไถพรวน (Reduce Tillage)

การไถพรวนมากเกินไปและการไถพรวนแบบรุนแรงไม่ดีสำหรับดินและเสียค่าใช้จ่ายสูง โดยปกติสัตว์ในดินที่เป็นประโยชน์ต่ออ้อย จะมีมากกว่าสัตว์ที่เป็นศัตรูอ้อยแต่หากไถพรวนดินมากเกินไปสัตว์ที่เป็นประโยชน์จะตายลงในอัตราที่เร็วกว่าสัตว์ที่เป็นศัตรูอ้อย ทำให้เกิดความไม่สมดุลในระบบนิเวศน์ จะมีสัตว์ที่เป็นศัตรูอ้อยในดินมากกว่า การไถพรวนยังนำอินทรียวัตถุที่ถูกฝังในดินขึ้นมาเหนือดิน ทำปฏิกิริยาเคมีกับอากาศเปลี่ยนเป็นก๊าซคาร์บอนไดอ๊อกไซด์ลอยไปในอากาศ ดังนั้นการไถพรวนมากทำให้อินทรียวัตถุในดินลดลง

เสาหลักที่ 4 การทิ้งใบอ้อยคลุมดิน (Trash Blanket)

การตัดอ้อยสดทิ้งใบอ้อยคลุมดินจะมีคุณค่ามาก สำหรับชาวไร่ ดินจะมีสุขภาพดีขึ้นเมื่อมีใบคลุม รวมทั้งธาตุอาหารที่จะสูญเสียสู่บรรยากาศเมื่ออ้อยถูกเผา ก็จะกลับสู่ดินเมื่อตัดอ้อยสดทิ้งใบคลุมดิน